aşk veya ölüm şiiri

“Kendine iyi bak” dedi giderken,
kendim sende gitti diyemedim.
Daha doyamadan o kahverengi gözlerin yerini gri dumanlar sardı.
Ve kapanmayan bir yaranın üstüne tuz bastı ayak sesleri,
uzaklaştıkça öldü göğsümdeki yaşama sevinci
ve söndü bir kıvılcım atıp tutuşturabildiği sevda ateşi.
Geriye küllerinden doğamayan bir anka kuşu,
geriye yüzmeyi beceremeyen bir balık,
geriye gökyüzünden korkan bir serçe bıraktı.
Öyle ki yatağım göz yaşından göl ,
sakallarım uzun ve saçlarım dağınık,
gömleğim ütüsüz, o gün üstümde ne varsa çıkarmadım
kokun olduğu gibi odamın atmosferi,
son kez dokunduğun tenimin hücreleri bile diğerlerine nazaran
daha bir güzel şimdi, ben mi abartıyorum seni,
yoksa sen mi abartılısın aşk veya ölüm gibi ?