Gel huzur ver şiiri

Hiç kimsenin olmadığı
Virane kentler sokağı burası
Karşı kaldırımda bir telefon çaldı
Sürekli takılırım buraya
Seni anlamak beni kendime anlatmak amacım
Demiştim ya telefon çaldı
Arayan sendin
Virane sokakların tek şairi
Açtım telefonu ağladım
Sana anlatmaya çalıştım
Yine geldi sonbahar
Neşe veren herşeyden yoksulum artık
Sadece düşünüyor ve dinleniyorum
Bir alo dermi deyip kuşlar gibi süzülüyorum
Neden bu kadar senin sesini duymak istiyorum
Hadi düşünüyor yine yapraklar yine süpürüyorlar bile bile
Gel huzur ver içime